نگل مركز دهستاني به همين نام از توابع بخش كلاترزان سنندج است كه در 65 كيلومتري غرب سنندج و درمسير جاده سنندج -  مريوان قرار دارد . در كتاب هاي تاريخي حديقه ناصريه و تحفه ناصريه مطالبي به اين شرح آمده است : در يكي از دهات اين بلوك كه نگل اسم دارد ... مسير قديمي كه به مسجد عبدالله عمر يا عبدالله عمران مشهور است و قرآني در اين مسجد هست خيلي بزرگ به خط كوفي نوشته شده .

در داخل مسجد روستاي نگل ، قرآن خطي از دوران گذشته وجود دارد كه بنا به اعتقادات و باورهاي مردم يكي از چهار قرآن خطي است كه در زمان خليفه سوم عثمان بن عفاون به رشته تحرير در آمده و به چهار اقليم دنيا فرستاده شده است . به همين دليل ،‌ مردم اعتقاد زيادي به اين كلام الهي دارند و در حل مشكلات و گرفتاري هاي زندگي خود از آن ياري مي جويند و قسم دروغ به آن را گناهي بزرگ و نابخشودني مي دانند . چگونگي انتقال اين قرآن به روستاي نگل روشن نيست ،‌اما با توجه به گفته ها و حكايات عامه ،‌ اين قرآن در دوران صفويه از دل خاك بيرون آورده شد و از آن زمان در مسجد قديمي روستا به منظور زيارت اهالي منطقه نگه داري مي شود . مسجد در چند سال اخير به طور كامل بازسازي شده است . قطع قرآن ،‌ رحلي بزرگ ، جلد آن چرمي و رنگ آن قهوه اي تيره است . صفحات قرآن ضخيم و به علت تشابهي كه با پوست دارد ، در بين مردم به پوست آهو شهرت يافته است . خط قرآن كوفي و داراي نقطه واعراب و در قسمت سر سوره ها و شماره هاي آيات مطلا و مزين به نقوش گياهي است .

بر اساس شواهد موجود ،‌ شيوه نگارش و اعراب گذاري آن ، احتمالا اين قرآن در سده هاي چهارم يا پنجم ه.ق نگاشته شده است .